* Let op onderstaande recensies kunnen spoilers bevatten! *

Recensie Thunderbolts (Rob):

Sinds Avengers: Endgame heeft Marvel een nogal wisselvallige koers gevolgd. Gelukkig waren er af en toe lichtpuntjes, zoals Guardians of the Galaxy Vol. 3 en Deadpool & Wolverine, die weer hoop gaven voor de toekomst van het MCU. En nu was het tijd voor de film waar ik al langere tijd naar uitkeek: Thunderbolts! Toen de eerste recensies binnenkwamen en de film een hoge score kreeg op Rotten Tomatoes, werd mijn nieuwsgierigheid alleen maar groter. Maar wist de film mijn verwachtingen waar te maken?

Voor het eerst in lange tijd – met een paar uitzonderingen daargelaten – voelde deze Marvel-film op heel veel momenten weer als vanouds. Thunderbolts verrast door thema’s als trauma, eenzaamheid en mentale gezondheid op een oprechte manier te benaderen, zonder daarbij de typische Marvel-mix van actie, humor en luchtigheid uit het oog te verliezen. De makers slagen erin om de personages meer gelaagdheid te geven, waardoor het verhaal persoonlijk aanvoelt. En dat werkt bijzonder goed – juist omdat het plot in de basis niet vernieuwend is. Het bekende “we vormen een team van buitenbeentjes, antihelden en losgeslagen types” hebben we eerder gezien, bijvoorbeeld in (The) Suicide Squad van DC. Thunderbolts weet er een eigen draai aan te geven.

Zoals vaak bij antiheldenverhalen sneuvelt er vroeg in de film al een personage, en dat is ook hier het geval met de snelle exit van Taskmaster. Het voelde eerder als het opruimen van een los eindje waar Marvel waarschijnlijk toch niets meer mee wilde. Geen groot gemis, als je het mij vraagt en dus een prima keuze.

Wat mij betreft stal Red Guardian de show met zijn heerlijke over-the-top charme, en Bucky Barnes was weer ouderwets de coole dude. Daarnaast vond ik Julia Louis-Dreyfus in haar rol als Valentina Allegra de Fontaine overtuigend en erg sterk!

Zijn er dan geen kritiekpunten? Die zijn er zeker. Persoonlijk vind ik dat deze film beter tot zijn recht komt als je vooraf de Disney+ serie The Falcon and the Winter Soldier hebt gezien. Deze serie biedt waardevolle context die de film extra diepgang geeft. Ook had de film af en toe behoorlijk last van pacing issues (het tempo van de film, red.). Net als het verhaal op gang kwam, zakte het weer in – op sommige momenten voelde het zelfs wat langradig en verveeld aan. Gelukkig wordt dat ruimschoots goedgemaakt door het sterke acteerwerk, de fijne castdynamiek, sterke cinematografie, het persoonlijke aspect, en een goed script. Ook Bob a.k.a. Sentry wil ik in het bijzonder benoemen, want ook zijn personage kwam goed uit de verf!

Yelena blijft een favoriet onder fans, en haar acteerwerk is overtuigend. Toch sleepten sommige van haar emotionele scènes iets te lang door, en voelden ze wat repetitief.

Mijn conclusie:
Thunderbolts zit vol verrassende wendingen en sterke chemie tussen de personages, ondanks een niet bijster orgineel plot. De film weet op meerdere momenten het klassieke Marvel-gevoel op te roepen, terwijl de persoonlijke thematiek het geheel een verfrissende laag geeft. Thunderbolts geeft Marvel-fans weer hoop en voelt als een veelbelovende opstap naar een nieuwe reeks films. De film wekt niet alleen nieuwsgierigheid door het verhaal zelf, maar ook dankzij de sterke post- en end credit scènes die slim vooruitblikken op wat er nog komen gaat. Bonuspunten voor de originele Marvel-intro en de IMAX-opening in Fantastic Four-stijl – creatieve details als deze maken het geheel voor mij echt af

Rob’s eindoordeel:
Deadpool & Wolverine blijft voor mij de sterkste Marvel-release van de laatste tijd, maar Thunderbolts volgt op de voet. Een dikke 4 sterren wat mij betreft!

Recensie Thunderbolts (Jeroen):

Op 5 mei ben ik, Jeroen, naar de nieuwe Marvel-film Thunderbolts geweest. Van tevoren had ik niet bijzonder veel hype voor deze film, vooral omdat ik niet heel bekend ben met de Thunderbolts zelf. Ik kende de personages wel enigszins uit eerdere Marvel-projecten, maar verder wist ik er niet veel van. In deze recensie vertel ik wat ik van de film vond en of ik hem uiteindelijk toch zou aanraden.

Zoals ik al zei, had ik van tevoren niet enorm veel hype voor deze film, al keek ik er natuurlijk wel naar uit – al was het maar omdat het weer een nieuwe Marvel-film was. Die beperkte verwachtingen kwamen deels doordat ik sinds Guardians of the Galaxy Vol. 3 niet echt meer geraakt ben door een Marvel-film; geen enkele bleef me maandenlang bij zoals die. Mijn hoop was dat Thunderbolts dat gevoel weer zou aanwakkeren – en ik kan jullie geruststellen: dat is meer dan gelukt.

Dat dit is gelukt, komt wat mij betreft vooral door het sterk vertelde verhaal en de bijbehorende thematiek. Wat ik hier verfrissend en bijzonder goed aan vond, is dat thema’s als verlies, depressie, omgaan met het verleden en omgaan met mentale worstelingen op een manier worden behandeld die we in eerdere Marvel-films zelden of nooit zo diepgaand hebben gezien.

Ik vond de personages stuk voor stuk interessant, ieder met hun eigen emotionele “bagage”, om het zo te zeggen. Wat me vooral aansprak, was dat elk personage op een unieke manier omging met de thema’s van de film. De acteurs wisten dit overtuigend over te brengen, waardoor ik echt met hen kon meeleven. Toch sprongen er voor mij twee personages uit: Yelena en Bob. Vooral door het sterke acteerwerk van Florence Pugh en Marvel-nieuwkomer Lewis Pullman wisten deze rollen me diep te raken. Ook Red Guardian, oftewel Alexei Shostakov, vond ik indrukwekkend neergezet – David Harbour speelde hem meesterlijk.

Dat betekent overigens niet dat de andere personages minder goed waren; bovengenoemden hadden simpelweg de meeste impact op mij. Wat daarnaast sterk naar voren kwam, was de cinematografie – vooral richting het einde van de film. Die wist op een visuele manier emoties op te roepen en de duistere toon van het verhaal krachtig te versterken. Ook de score was indrukwekkend: subtiel, meeslepend en perfect afgestemd op de emotionele momenten van de film.

Mijn conclusie:
Thunderbolts heeft me enorm verrast en was veel sterker dan ik vooraf had verwacht. De film blinkt uit door zijn sterke thematiek en een verhaal dat niet alleen effectief, maar ook oprecht meeslepend is. Wat de ervaring nog krachtiger maakte, was het indrukwekkende acteerwerk – met name van Florence Pugh en Lewis Pullman, die hun personages veel diepgang en emotie meegaven.

Ik zou deze film dan ook zeker aanraden, zelfs aan mensen die normaal niet zoveel met Marvel-films hebben. Dat baseer ik onder andere op mijn eigen ervaring: ik ging met mijn ouders, die nauwelijks bekend zijn met het Marvel-universum, en toch werden ook zij geraakt door het verhaal. Dat vind ik knap, en het laat zien dat dit geen doorsnee superheldenfilm is. Wat ik daarmee precies bedoel, moet je vooral zelf gaan ontdekken – bij voorkeur op het grote scherm in de bioscoop.

Jeroen’s eindoordeel:
Op basis van alles wat ik hierboven genoemd heb, geef ik Thunderbolts met overtuiging 4,5 glinsterende sterren. En een laatste tip: blijf vooral zitten tot na de aftiteling. Zelfs na al die Marvel-films blijft dat een moment dat het absoluut waard is om op te wachten.