Op 29 maart heb ik me vrij snel naar de nieuwe Godzilla-film begeven, zonder enige verwachtingen. Ik heb namelijk een ambivalente relatie met dit genre (oftewel een haat-liefde relatie). Het verhaal is doorgaans niet bijzonder diepgaand en het is duidelijk dat het vooral bedoeld is als luchtig vermaak. Met deze wetenschap stapte ik ook dit keer de bioscoopzaal binnen, in de veronderstelling dat het niet fout kon gaan…toch?

De film slaagt erin om toegankelijk te zijn voor kijkers die niet per se bekend zijn met alle voorgaande delen of deze nog vers in het geheugen hebben zitten, dit is prettig en doet de film goed. Godzilla x Kong: The New Empire legt de nieuwe situatie duidelijk en beknopt uit, dit zorgt ervoor dat het verhaal én de actie direct kan beginnen.

Het epische gevecht tussen Godzilla en Kong wordt voortgezet! Waar Godzilla en King Kong een jaar geleden nog tegenover elkaar stonden in een verwoestend gevecht, bundelen ze nu hun krachten om de wereld te redden van een nieuwe dreiging afkomstig van onder het aardoppervlak: een monsterachtige aap genaamd Skar King, met dictatoriale neigingen. Dat Kong en Godzilla aanzienlijke veranderingen hebben ondergaan die hen steeds menselijker maken is overduideklijk. Jammer, want hierdoor zien we niet de echte monsters die ze ooit waren. Godzilla slaapt in het Colosseum in Rome, terwijl King Kong menselijke handelingen vertoont zoals douchen onder een waterval en een bezoek brengen aan een ‘dierenarts’ voor een ontstoken kies. Deze ontwikkeling geeft de eens indrukwekkende films nu een meer kinderlijke uitstraling.

Vergeet niet, het MonsterVerse bestaat al tien jaar met de start van Gareth Edwards’ Godzilla in 2014. Het dieptepunt kwam in 2019 met Godzilla: King of the Monsters, en nu is er zelfs een Apple TV+-serie genaamd Monarch: Legacy of Monsters. Ondanks de overvloed aan monsters, vertonen de films zwakke personages en telkens een gevarieerde sfeer. Dit maakt het complex, omdat het een uitdaging blijft om te bepalen of een film over gigantische apen en nucleaire hagedissen luchtig, of juist serieus moet zijn. Persoonlijk neig ik naar het laatste. Hoewel het wellicht geen ideale vergelijking is, bewees Godzilla Minus One veel beter te werken. En er is echter altijd een gulden middenweg, zoals te zien is in Skull Island, een perfecte avontuurlijke overlevingsfilm. Jammer dat deze film dan een weg in slaat die zo over de top is, en zelfs voor mij een stap te ver is.

Ja, de film barst van de actie waar je uiteindelijk voor naar deze bioscoop gaat. Ja de CGI is een visueel spektakel. Sterker nog, op sommige momenten ís het gewoon een CGI-animatiefilm zonder acteurs in de nabijheid. Ja de film is echt echt het toppunt van fictie, en daar kan je van vinden wat je wilt. Echter, het tempo lag zo ontzettend hoog dat er geen moment van rust was om te verwerken wat er allemaal op het scherm gebeurde. De menselijke personages proberen de gedragingen van de titanen te verklaren en onthullen details over de holle aarde, geschiedenis, vetes en mythes die centraal staan. Sommige vinden het irritant, ik vond het dan nog een beetje diepgang geven. Toch lijkt dit allemaal niet van belang te zijn, aangezien de personages uiteindelijk niet veel betekenen en er geen ruimte wordt gegeven om erover na te denken. En eigenlijk is dat maar beter ook, want als je erover na gaat denken dan kom je tot de conclusie dat het nog gekker kan, nog ridiculer en er echt helemaal niks meer wat er gebeurd met realisme te maken heeft. Deze film vergeet je zo, inclusief een soort boze ‘King Louie’ en een ‘Dragonball-Z draak’ die later wordt opgegeten.

De film richt zich alleen op liefhebbers van visueel spektakel; gedurende twee uur worden bioscoopbezoekers overspoeld met spectaculaire beelden van felgekleurde titanen die door wereldsteden razen. Godzilla x Kong: The New Empire is een pure blockbuster – twee uur vol vernietiging, CGI-spektakel, en knallende speakers. Het is een visuele aanslag, maar je emoties zullen grotendeels onaangeroerd blijven. Na het zien van deze film was ik gewoon een beetje moe ervan en verliet de zaal met het gevoel ‘waar heb ik nu werkelijk naar zitten kijken?’. Een soort Planet of The Apes, of een film uit het Monsterverse? Jammer dat we Godzilla zelf ook maar weinig te zien krijgen trouwens.

Ach wat maakt het ook uit voor een avondje dom popcorn vermaak. Ik denk alleen wel dat ze het MonsterVerse nu maar beter even links kunnen laten liggen. Conclusie: Er is zoveel rommel omheen verzonnen dat dit de slechtste film is van de gehele reeks.