Hier ben ik weer, na een lange tijd eindelijk met een nieuwe recensie op RobnHood.nl – en de film die absoluut besproken moet worden is natuurlijk Dune part two. Op 29 februari heb ik deze film al ‘vrij snel’ op de eerste dag van de officiële release gezien.

In 2021 kwam natuurlijk al het eerste deel van ‘Dune’ uit, een epische film naar mijn mening, die misschien niet barst van de actie maar wel een buitengewoon sterke opbouw heeft richting de vervolgfilms. Het verhaal is hier en daar wat complex, misschien zelfs wat lastig te doorgronden, maar toch is het een prachtige film met een open einde dat absoluut vraagt naar meer. ‘Dune part two’ heeft door de Hollywood-stakingen even op zich laten wachten, wat uiteindelijk in het voordeel heeft kunnen werken vanwege de vele trailers en teasers. Daarom was ik enorm enthousiast voor dé blockbuster van het jaar!

In ‘Dune part two’gaat het verhaal direct verder waar deel één is geëindigd. Paul Atreides (Timothée Chalamet) vervolgt zijn legendarische reis door de woestijn in het gezelschap van Chani (Zendaya) en de vrijmans. Paul zoekt wraak op de Harkonnen, die verantwoordelijk zijn voor de ondergang van zijn familie. Bovendien wordt hij door een groot deel van de vrijmans gezien als de messias, maar hij weet zelf niet goed wat hij daarmee moet. Daarnaast moet hij belangrijke keuzes maken die te maken hebben met zijn liefde voor Chani en de verschrikkelijke toekomst die hij voorziet.

In tegenstelling tot het vorige deel lijkt dit deel qua plot beter uitgewerkt te zijn. Het is allemaal wat duidelijker wat er gebeurt en wie aan welke kant staat, zelfs zonder duidelijke voorkennis van Dune deel één. De wereld van de familie Harkonnen wordt in dit deel zelfs letterlijk in zwart-witbeelden weergegeven, met hun kaalheid, bleke huid en zwarte kleding. Verder is de eerste indruk indrukwekkend, met prachtige beelden, spanning, actie en boeiende dialogen.

Ondanks dat de beelden indrukwekkend zijn en je echt weten te verrassen, is het juist een kunst om het klein te houden tussen al het bombastische geweld door. Regisseur Denis Villeneuve weet daarin een perfecte balans te vinden. Met die balans bedoel ik de nadruk in het verhaal op de relaties tussen de verschillende personages, families en volkeren, en niet zozeer op grote massascènes. De muziek van Hans Zimmer is in dit deel, in tegenstelling tot deel één, minder prominent aanwezig. Dat maakt het aangenamer, het is nu vooral ondersteunend en niet overheersend. Natuurlijk is de muziek nog steeds indrukwekkend, net als de cinematografie en de CGI, die niet overdreven is maar erg realistisch overkomt.

De film herbergt opnieuw een sterrencast die goed past bij het epische karakter van zo’n grote blockbuster. Echter, dit deel voegt nog meer topacteurs toe aan het geheel. Het lijkt misschien dat sommige van hen slechts voor hun bekendheid zijn aangetrokken, maar dat is zeker niet het geval. Austin Butler maakt een sterke indruk met zijn introductie als Feyd-Rautha Harkonnen, een personage dat enkele kenmerken van ‘the Joker’ lijkt te vertonen. Christopher Walken is perfect in zijn rol als de charismatische keizer, terwijl Florence Pugh haar rol als prinses Urulan met overtuiging vertolkt. Bovendien zijn er acteurs die al te zien waren in het eerste deel en hun rol opnieuw uitstekend vertolken, of zelfs lijken te zijn verbeterd, zoals Timothée Chalamet als Paul Atreides en Zendaya, die nu meer schermtijd krijgt en duidelijk laat zien wat ze in huis heeft.

‘Dune part two’ is anders, compleet anders dan zijn voorganger die door sommigen als ‘saai’ werd bestempeld. Persoonlijk ben ik het niet eens met het label ‘saai’ voor dat eerste deel, maar dat is een discussie op zich. Dune deel één legde een prachtige basis van werelden die mogelijk nieuw voor je waren als je de boeken van Frank Herbert niet had gelezen. Deze introductie vergde tijd, maar werpt nu zijn vruchten af in dit tweede deel. Hierdoor wordt het vervolg nog indrukwekkender en kan het verhaal in een hogere versnelling worden verteld. Het is waar dat dit deel daardoor spannender, spectaculairder en actievoller is. Mijn tip: bekijk deze film in IMAX – het is een ervaring die je niet wilt missen. Een film die op alle fronten overtuigt en helemaal tot zijn recht komt op het grootste scherm!