Let op! Deze recensie bevat spoilers!

Meteen op de eerste dag van de release ben ik naar ‘The Marvels’ geweest in de bioscoop. Is een Marvel film nog een feestje op naartoe te gaan stelde ik mezelf de vraag. Heel eerlijk, zo enthousiast als ik was ten tijde van de eerste Avengers film en Avengers Endgame ben ik niet meer, maar nog steeds weet Marvel mijn aandacht te trekken. Het is jammer dat deze film zoveel negativiteit van te voren al heeft gekregen, een trend die we de laatste tijd wel vaker zien en niet alleen bij Marvel maar ook Disney films en andere franchises.

Betekent dit dat je niet kritisch mag zijn? Zeker wel, maar ik krijg wel het gevoel alsof een film van tevoren al zo neergesabeld wordt dat het zeker anderen zal beïnvloeden om niet te gaan. En dat is natuurlijk zonde, want je moet altijd je eigen mening vormen. In deze recensie zal ik daarom weer zo goed mogelijk mijn kijk op de film ‘The Marvels’ beschrijven.

Meteen in het begin van de film merkte ik dat het tempo bij deze film behoorlijk hoog lag, het deed me een beetje denken aan het begin van de Star Wars film ‘Roque One’. Ik had daar zelf niet zo’n moeite mee en vond dit eigenlijk wel prettig.

De film is een perfecte balans tussen avontuur, actie én humor die op mij wel lekker werkte. Het zorgde ervoor dat ik moest lachen op het juiste moment, kortom de humor was on point. De film heeft nog een ander belangrijk aspect, dat is de gebeurtenissen laten samenvloeien van de eerdere Captain Marvel film (ondanks dat deze zich jaren eerder afspeelde, namelijk in de jaren 90), de serie Ms. Marvel en WandaVision. Gek genoeg, of wellicht ook niet gek, wordt de serie Secret Invasion compleet genegeerd in The Marvels terwijl we Nick Fury weer terug zien, hij zegt hier letterlijk geen woord over. Secret Invasion was helaas niet zo goed als de fans hadden gehoopt, en zal daarom ook snel worden vergeten, dit zal de rede zijn waarom ze dit compleet links hebben laten liggen. Ik heb er vrede mee.

Bree Larson schittert als Captain Marvel, en we verwelkomen opnieuw Teyonah Parris (Monica Rambeau) en Iman Vellani (Ms. Marvel) in deze film, wat een fijne dynamiek creëert. De interactie tussen Ms. Marvel en Captain Marvel sprong er voor mij uit in termen van chemie, maar de actiescènes met alle drie waren weer een nostalgisch genot om naar te kijken. In het verhaal moesten ze noodgedwongen samenwerken en hun krachten bundelen. Door de aanraking van een wormgat aan het begin van de film, schakelden ze constant van positie en krachten. De manier waarop dit later in de film plotseling leek te zijn ‘opgelost’, vond ik echter wat zwak.

De vrouwelijke ‘schurk’, Dar-Benn, gespeeld door Zawe Ashton, kon mij persoonlijk niet helemaal overtuigen. De dreiging leek volledig afwezig, en ik vermoed dat haar personage snel in de vergetelheid zal raken. Ik heb ook veel kritiek gehoord over de CGI, en meestal ben ik degene die daar wel iets over te ‘zeuren’ heeft, maar deze keer stoorde het me helemaal niet. Misschien komt dat omdat de CGI in mijn ogen echt niet zo slecht was, en de rest in de film er gewoon op z’n Marvels weer goed uitzag. Ik doel hiermee op de verschillende sets, kleding, muziek en locaties.

Voordat je naar deze film gaat, is het handig om wat voorbereidend werk te doen, mocht je dat nog niet hebben gedaan. De essentiële serie om te bekijken is Ms. Marvel, in plaats van WandaVision. WandaVision is wellicht alleen interessant voor het achtergrondverhaal van hoe Monica Rambeau aan haar krachten komt, maar je kunt net zo goed de hele serie overslaan en alleen de laatste afleveringen bekijken. Captain Marvel is daarentegen cruciaal, omdat het het achtergrondverhaal van het hoofdpersonage vormt en de film daarop voortbouwt.

De conclusie is dat ik heb genoten van deze film. Het is ook weleens lekker om een wat kortere Marvel film te beleven. De film heeft wellicht wat weinig rust momenten maar heb me daar niet aan gestoord. De hele S.A.B.E.R. storyline had van mij niet gehoeven, dit voegde niet zoveel toe en Nick Fury had ook niet zoveel te doen. Kamala Khan (Ms. Marvel) steelt wat mij betreft de show, ondanks dat Captain Marvel het hoofdpersonage van de film is. Ze sleurt je letterlijk mee in haar komische noot en haar emoties. De ontwikkelingen met de Skrulls in deze film vond ik eigenlijk krachtiger dan wat er gebeurde in de serie Secret Invasion. Het is opmerkelijk, aangezien een serie meer tijd kan nemen, maar dit is zeker een pluspunt voor de film.

Het einde van de film was gewoonweg geniaal. Kamala, als een soort Nick Fury, die de Young Avengers bijeenbrengt, en Monica die nu gevangen zit in een andere realiteit waar de X-Men en Binary bestaan! Ik kon mijn geluk niet op tijdens die scène (voor degenen die de film al hebben gezien, weten vast waarom).

En met een voorzichtige vooruitblik naar Deadpool 3; het lijkt erop dat deze film het Fox-universum laat samensmelten met het MCU, Monica lijkt nu vast te zitten in dat Fox-universum. Ik ben razend benieuwd!