Op 17 september mocht ik, Jeroen, bij de persvoorstelling van de nieuwe animatiefilm van Dreamworks, The Wild Robot, zijn. Vanaf het moment dat ik de trailer zag, keek ik enorm uit naar deze film. De indrukwekkende beelden en de lovende eerste recensies uit Amerika versterkten mijn enthousiasme alleen maar verder. In deze recensie deel ik mijn ervaring en laat ik weten of de film aan mijn hoge verwachtingen heeft voldaan.

Laten we beginnen met het verhaal. De film opent op een eiland, waar aan het begin alles wordt getoond vanuit het perspectief van een hulprobot die daar net is aangespoeld. Deze robot, Rozzum 7134, heeft als doel iedereen te helpen, maar de wilde dieren op het eiland zien haar als een bedreiging, een monster dat hen kwaad wil doen. Op een nacht doodt Roz, zoals ze ook wel wordt genoemd, per ongeluk een familie ganzen, op één jong na. Gedreven door een onverwacht moederinstinct begint ze voor het weesje te zorgen, met als doel dat het jong gansje veilig opgroeit en uiteindelijk met de migratie kan meevliegen.

Hoewel het verhaal qua opzet misschien wat clichématig lijkt, vond ik de uitvoering verrassend origineel. Dit soort verhalen zie je zelden op deze manier verteld, wat voor mij een groot pluspunt was. Bovendien draagt de subtiele humor veel bij aan de film. Er zijn geen grote, schaterlachmomenten, maar juist kleine details die je een warm gevoel geven, en dat vind ik ontzettend belangrijk in een film als deze.

Daarnaast vond ik de personages ontzettend interessant en leefde ik echt mee met de hoofdrollen, zoals Roz, het gansje en Fink de vos. Ze waren sterk uitgewerkt en voelden daardoor levensecht aan. De personages hadden bovendien iets vertederends, wat ervoor zorgde dat je direct met ze meeleefde.

De animatie was prachtig, met een stijl die me deed denken aan Puss in Boots 2. Zowel de omgevingen als de karakters waren schitterend vormgegeven, waardoor je het gevoel had echt op het eiland aanwezig te zijn. Vooral de natuur, zoals het water, leek haast levensecht, wat de visuele ervaring nog indrukwekkender maakte.

Ook de stemmencast deed het geweldig, met Lupita Nyong’o als Roz en Pedro Pascal als Fink als absolute uitblinkers. Zij wisten hun personages echt tot leven te brengen door de sterke emotie in hun stemmen, wat voor mij als kijker bijzonder goed overkwam. Maar naast Lupita en Pedro was de hele cast uitstekend; iedereen voegde iets waardevols toe aan de film en droeg bij aan de kracht van het verhaal.

Samenvattend: hoewel ik het verhaal in eerste instantie wat cliché vond, werd het verrassend origineel uitgevoerd. De personages en stemmencast waren geweldig en wisten me echt te raken. Daarom zou ik deze film zonder twijfel aanraden aan iedereen, jong en oud. Het is de perfecte familiefilm, met voor elk wat wils. Tot slot zie ik The Wild Robot uitgroeien tot een nieuwe animatieklassieker, een film die ik zeker nog vaker zal bekijken. Het is dan ook duidelijk dat de film mijn hoge verwachtingen heeft overtroffen. Ik geef hem 4,5 sterren.