Op 12 juni mocht ik, Jeroen, naar de persvoorstelling van Inside Out 2. Ik keek enorm uit naar deze film, aangezien ik een groot fan ben van Pixar. Bovendien had ik kort voor deze voorstelling nog deel 1 opnieuw bekeken, en die vond ik nog steeds fantastisch. Mijn dank gaat uit naar Disney voor de mogelijkheid om hierbij aanwezig te zijn geweest.

Ik vond het verhaal geweldig uitgewerkt en misschien zelfs beter dan in deel 1. Dit komt doordat Riley nu officieel een tiener is, waardoor er meerdere en complexere emoties aan bod komen. Deze worden op een uitstekende manier behandeld en voelden, voor een animatiefilm, bijzonder realistisch aan.

De animatie was werkelijk prachtig en deed me op sommige momenten zelfs denken aan Avatar. (Als je die film hebt gezien, begrijp je wat ik bedoel.) Alle details in de personages waren indrukwekkend uitgewerkt, zowel bij de emoties als bij de ‘echte’ personages, zoals Riley en haar vriendinnen.

De omgevingen en sets zagen er ook fantastisch uit, en alles wat al bekend was uit deel 1 werd in dit deel nog verder uitgediept. Daarnaast vond ik de humor en de ontroerende scènes perfect uitgevoerd; ik heb vaak hard gelachen en meer dan eens een traantje gelaten. Dit komt doordat veel van wat er gebeurde herkenbaar is voor iedereen die de puberteit heeft meegemaakt, een ouder van een puber is, of er zelf nog middenin zit.

De soundtrack was echt een genot om naar te luisteren. Hoewel meestercomponist Michael Giacchino niet terugkeerde voor deze film, nam Andrea Datzman het over en deed dat voortreffelijk. Veel van de bekende muziekthema’s uit deel 1 keerden terug in deel 2. De muziek speelde een grote rol bij het oproepen van emoties. Het was perfect uitgevoerd.

Dus, ter conclusie: deze film is misschien nog beter dan deel 1, vooral omdat je de meeste personages al kent en daardoor al om hen geeft. Dit komt ook doordat je met deze vertrouwde personages op een nieuwe reis gaat en nieuwe avonturen beleeft in een rijker uitgewerkte wereld. Daarom geef ik deze film 5 sterren.