Twisters, het langverwachte vervolg op de succesvolle film Twister (1996) van de Nederlandse regisseur Jan de Bont, is momenteel nog steeds te zien in de bioscoop. In deze film volgen we opnieuw de avonturen van stormjagers die op jacht zijn naar verwoestende tornado’s. Dit zijn de recensies van zowel Rob als Jeroen over de film Twisters.

Recensie Twisters Rob:

In 1996 bracht de Nederlandse regisseur Jan de Bont op spectaculaire wijze de film Twister uit, waarin een tornado centraal stond. Nu, 28 jaar later, komt het langverwachte vervolg uit, geïnspireerd door het werk van Jurassic Park-auteur Michael Crichton. Dit keer staat Lee Isaac Chung aan het roer, die hiermee zijn debuut maakt in de wereld van grote Hollywood-producties. Zullen zij erin slagen om de wilde stormen in Amerika opnieuw te boeien voor het publiek?

Voorafgaand aan de nieuwe film Twisters heb ik de originele Twister uit 1996 niet opnieuw bekeken. Hoewel ik me de film nog vaag herinnerde, voelde ik geen sterke behoefte om deze opnieuw te zien voordat ik naar de bioscoop ging voor het vervolg. De oorspronkelijke film had me destijds niet echt gegrepen, dus mijn verwachtingen waren gematigd.

De film begint met Kate (Daisy Edgar-Jones), een meteoroloog met een uitzonderlijk talent om tornado’s op intuïtie te voorspellen. Samen met vrienden jaagt ze deze stormen na en ontwikkelt ze een chemisch apparaat dat tornado’s zou moeten stoppen. Tijdens een test gaat alles verschrikkelijk mis, resulterend in de dood van enkele vrienden. Alleen Kate en haar vriend Javi (Anthony Ramos) overleven. Kate verhuist vervolgens naar het rustigere New York, waar ze een saaie baan bij de weerafdeling van een tv-zender aanneemt. Haar jeugdvriend Javi overtuigt haar om terug te keren naar Oklahoma, waar hij een bedrijf is gestart om betere tornado-data te verzamelen en levens te redden. Samen ontmoeten ze de roekeloze social media-ster en tornadojager Tyler Owens (Glen Powell). Terwijl het stormseizoen verergert, ontstaat er een intense rivaliteit tussen de teams.

Twisters (2024) maakt vanaf het begin duidelijk dat het een volwassener versie is van zijn voorganger uit 1996. De oorspronkelijke ‘Twister’ was typisch voor de jaren 90, terwijl Twisters dankzij moderne technieken een visueel indrukwekkende en realistische ervaring biedt. Helaas zijn er ook enkele overdreven en onrealistische elementen toegevoegd voor extra spektakel, zoals auto’s die tornado’s inrijden om vuurwerk af te steken en tornado’s die huizen van de grond trekken, terwijl een auto aan de grond genageld blijft. Dat is jammer, want Twisters is echt een visuele beleving in de bioscoop. Even was ik bang dat de film zou worden gedomineerd door vervelende vloggers en YouTubers met camerabeelden, maar gelukkig kreeg Tyler Owens (Glenn Powell) als karakter een positieve wending gedurende de film.

Naast de spectaculaire beelden heeft de film subtiele verwijzingen naar zijn voorganger uit 1996, zonder hierin te overdrijven. Kate studeerde aan dezelfde universiteit als Bill en Jo, en er zijn herkenbare opmerkingen die verwijzen naar het origineel. De film heeft een uitgesproken Zuidelijk-Amerikaanse sfeer, typisch Texaans. Je ziet niet alleen karakteristieke dorpjes, rodeo’s en cowboyhoeden, maar de soundtrack is ook doordrenkt met Amerikaanse countryrock. De special effects in de originele Twister uit 1996 waren destijds revolutionair, slechts drie jaar na het baanbrekende Jurassic Park. Hoewel dat vernieuwende gevoel nu minder aanwezig is omdat we inmiddels veel gewend zijn, levert de film nog steeds top-notch special effects, wat een grote plus is. Hoofdrolspelers Powell en Edgar-Jones hebben een duidelijke chemie die het verhaal op een mooie manier versterkt. Dit voegt de nodige diepgang toe aan de film, wat op sommige momenten zeer welkom is. Hierdoor krijgen de personages meer achtergrondverhaal die niet saai aanvoelt.

Kortom, Twisters is een waardige opvolger van het origineel, visueel zeer sterk. Het verhaal blijft soms wat vlak omdat het veilig binnen de lijntjes kleurt, maar toch voelt de film als een aangename verrassing en biedt een luchtige kijkervaring tussen het tornado-geweld door, waardoor ik de bioscoop met een glimlach verliet.

Rob’s eindoordeel: 3,5 ster

Recensie Twisters Jeroen:

Laat ik beginnen met te zeggen dat Twisters aan het begin van het jaar nog niet echt op mijn radar stond. In de loop van de tijd zag ik echter steeds dezelfde trailer voorbijkomen, die me steeds meer nieuwsgierig maakte. De trailer zag er interessant uit, maar mijn verwachtingen bleven gematigd. Met deze redelijke verwachtingen ging ik de film in. Wat ik uiteindelijk van de film vond, of hij aan mijn verwachtingen voldeed, ze overtrof, of juist tegenviel, lees je in deze recensie.

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: de film heeft mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen. Het verhaal draait om een groep “stormchasers”. Een paar jaar later is er iets met deze groep gebeurd, en Kate, het hoofd van de stormchasers, wordt door Javi, een ander lid van de groep, gevraagd om zich bij een andere stormchasers-groep aan te sluiten. Samen hopen ze mensen te beschermen en ervoor te zorgen dat er zo min mogelijk schade aan huizen ontstaat.

Bij rampenfilms voegen de verhalen meestal weinig toe en dienen ze vaak slechts als achtergrond. Bij Twisters is dat echter anders. De film laat ook vaak de nasleep van een tornado zien, wat ik erg impactvol vond. Hoewel er soms wat clichés in zitten, doet dat zelden af aan het kijkplezier.

Het acteerwerk van de drie hoofdrolspelers, Daisy Edgar-Jones, Glen Powell en Anthony Ramos, is zeer overtuigend. Vooral Edgar-Jones en Powell spelen hun rollen met verve en charisma, waardoor hun personages driedimensionaal aanvoelen in plaats van enkel als middel dienen om het verhaal van de ene naar de andere storm te verplaatsen. De karakterontwikkeling van Anthony Ramos’ personage is ook goed uitgewerkt, maar om dat volledig te waarderen, moet je de film zelf zien.

De soundtrack, vol met klassieke countryliedjes, draagt bij aan de authentieke sfeer van Oklahoma en geeft je direct het gevoel dat je in de Midwest van Amerika bent. De stormscènes zijn bijzonder indrukwekkend en zorgen ervoor dat je je echt midden in een storm of tornado waant.