Op 3 juli mocht ik, Jeroen, naar de persvoorstelling van de nieuwe horror-thriller Longlegs. Ik keek uit naar deze film, omdat ik altijd wel in ben voor een goede thriller. Tegelijkertijd voelde ik enige spanning, aangezien degenen die de film al hadden gezien, deze de engste horrorfilm van het jaar noemden. Toch besloot ik te gaan, omdat ik door de jaren heen steeds meer van horrorfilms ben gaan houden. Bovendien ben ik een grote fan van Nicolas Cage en was ik zeer te spreken over zijn eerdere film van dit jaar, Dream Scenario. Ik wil van tevoren aangeven dat ik zo weinig mogelijk over de film zal onthullen, zodat jullie net zo verrast zullen worden als ik was. Voorafgaand aan de vertoning wist ik namelijk maar weinig over de film, wat mijn kijkervaring des te beter maakte. In deze recensie zal ik jullie vertellen wat ik van Longlegs vond en of de hoge verwachtingen terecht waren.

Allereerst wil ik mijn mening over het verhaal delen. Het plot heeft een ongelooflijk spannende opbouw die je vanaf de eerste minuut in zijn greep houdt. De film draait om het vinden van de Longlegs-moordenaar en hoe dit samen valt met de hoofdrolspeelster en de manier waarop je geleidelijk meer te weten komt over de personages, waardoor de spanning langzaam maar zeker toeneemt. Dit komt samen in een geweldige climax aan het einde van de film, die ik uiteraard niet zal verklappen. Daarnaast vond ik de conclusie erg verrassend, aangezien ik een heel andere afloop in gedachten had dan deze uiteindelijk was.

Het acteerwerk was echt uitstekend, vooral dat van hoofdrolspeelster Maika Monroe, van wie ik nog niet eerder had gehoord. Zij speelde haar rol met verve en wist met haar soms vreemde gedrag twijfel te zaaien over haar geloofwaardigheid, waardoor je als kijker nooit helemaal zeker was wat je van haar moest denken. Daarnaast was Nicolas Cage, zoals verwacht, fantastisch. Zonder iets te verklappen over zijn personage kan ik zeggen dat hij een rol neerzet die echt op zijn naam is geschreven en bijna alleen hij, echt overtuigend kan spelen.

Wat me ook opviel aan deze film was de fantastische score van Zilgi. Hoewel ik verder niet bekend ben met deze componist, was de muziek geweldig en droeg deze sterk bij aan de creepy en spannende sfeer van de film. De score was op sommige momenten opvallend aanwezig, maar dat paste juist goed bij deze film en stoorde me daarom niet. Daarnaast wil ik ook de uitstekende cinematografie benoemen. Deze viel me vooral op door de originele en interessante camerahoeken, vooral aan het begin van de film. Gedurende de hele film werd deze techniek effectief gebruikt, wat de visuele ervaring bijzonder sterk maakte.

 

Ter conclusie wil ik zeggen dat ik deze film ten zeerste aanraad aan liefhebbers van een goede thriller en aan iedereen die een sterke film wil zien. Wees echter niet te bang aangelegd, want er zitten enkele bizarre scènes in en het is belangrijk om je aandacht erbij te houden, aangezien het verhaal soms moeilijk te volgen kan zijn. Gelukkig had ik hier over het algemeen weinig problemen mee. Ik houd deze recensie bewust wat vaag om spoilers te vermijden, aangezien de film meerdere verrassende plotwendingen bevat en ze het beste werken zodra je zo weinig mogelijk weet van de film. Daarom geef ik deze film 4,5 sterren.