Recensie Rob

Jeroen was al naar de persvoorstelling namens Robn Hood geweest van Gladiator II, zijn spoilervrije recensie is hieronder te lezen.

Afgelopen 16 november was het eindelijk zover en kon ik Gladiator II bewonderen in een bomvolle zaal in Pathé Tilburg Centrum. Werden mijn verwachting waargemaakt, of haalt deze film het totaal niet bij het eerste deel (die al moeilijk te overtreffen is)? Je leest het in deze recensie die overigens wel spoilers bevat. Ik zeg het maar even.

Gladiator II speelt zich zestien jaar na het eerste deel af. In dat verhaal raakte generaal Maximus (Crowe) verstrikt in een machtsstrijd tussen keizer Marcus Aurelius en diens corrupte zoon Commodus (Joaquin Phoenix). Commodus doodde zijn eigen vader en liet ook Maximus’ vrouw en zoon ombrengen. Maximus werd vervolgens tot gladiator-slaaf gemaakt en groeide in het Colosseum uit tot een publieksheld. Uiteindelijk vond hij daar echter zijn einde in een dodelijk gevecht met Commodus. Bij dit gevecht was ook Lucius, het jonge zoontje van Commodus’ zus Lucilla (Connie Nielsen), de beoogde troonopvolger.

In dit vervolg leidt de inmiddels volwassen geworden Lucius (Paul Mescal), nu bekend als Hanno, een rustig leven in Numidia, waar hij als kind heen werd gestuurd. Ondertussen lijden de wrede keizers Geta (Joseph Quinn) en Carcalla (Fred Hechinger) Rome onder oorlog en corruptie. Generaal Marcus Acacius (Pedro Pascal) en Lucilla (Lucius’ moeder) smeden een plan om Rome te redden. Zij zijn de machtsgeilheid, bloeddorst en corruptie helemaal zat, en willen Rome in ere herstellen (alweer).

Ook Lucius komt net als Maximus na een gewelddadige Romeinse belegering als slaaf terecht bij een handelaar, gespeeld door Denzel Washington. Dit maakt de cirkel rond, want dit zorgt net als in het eerste deel opnieuw voor veel meeslepend drama, politieke intriges, machtsstrijd en spectaculaire gevechten en belegeringen. Ridley Scott wil de actie dit keer nog grootser in beeld brengen door het Colosseum te vullen met water, schepen en haaien. Dit gaat aan de ene kant goed maar aan de andere kant volledig mank. De haaien en apen zien er helaas uit alsof ze rechtstreeks uit een computerspel komen, wat de film geen goed doet.

Met Paul Mescal en Pedro Pascal, twee van de grootste sterren van nu, brengt Scott het publiek een ouderwets spektakel uit de oudheid. Mescal doet het goed en houdt zich staande als blockbuster-held, al is hij fysiek minder imposant dan de intimiderende Russell Crowe. Hij compenseert dit echter met venijn, waarbij de haat in zijn ogen hem toch geloofwaardig maakt. De grote uitblinker is voor mij echter Denzel Washington, die overtuigt als de charismatische, opportunistische slavenhandelaar.

De film hint helemaal aan het begin even op een nieuwe koers, maar al snel worden de gelijkenissen met het eerste deel duidelijk. Hoewel Gladiator II een spannend actieavontuur is, volgt het script misschien te veel de lijn van het eerste deel. De rol van  Joaquin Phoenix’ keizer Commodus maakt plaats voor de tweelingkeizers Geta (Joseph Quinn) en Caracalla (Fred Hechinger), die met hun opvallende witte make-up en extreme bloeddorst het Romeinse rijk regeren. Beide acteurs geven alles in hun rol, maar toch vond ik de dreiging van keizer Commodus intenser en, hoe vreemd het ook klinkt, onvoorspelbaarder. Ze spelen de twee verknipte broers overtuigend, maar er ontbreekt iets. Het is misschien niet helemaal eerlijk om de twee films te vergelijken, maar na het zien van Gladiator II zijn de gelijkenissen onmiskenbaar. Dit deel voelt soms zelfs als een remake, al is de uitvoering op sommige vlakken toch minder.

Waar het eerste deel een perfecte balans biedt tussen een sterk verhaal, een goed geschreven script en indrukwekkende actiescènes, leunt dit vervolg voornamelijk op de gevechten in de arena en spectaculaire actie. Het verhaal zelf komt niet veel verder dan dat. Op sommige momenten is het duidelijk dat de film terugvalt op het succes van zijn voorganger om beter uit de verf te komen, en dat doet pijn. Dit wordt bijvoorbeeld zichtbaar wanneer er wordt teruggegrepen naar belangrijke gebeurtenissen uit Gladiator, waarbij zelfs de iconische soundtrack van het eerste deel wordt gebruikt (die trouwens veel sterker is dan de muziek in dit vervolg) om de film emotioneel te versterken en die zeldzame kippenvelmomenten te creëren. Het voelt alsof de film niet volledig op eigen kracht kan staan zonder de schaduw van het origineel.

Raakt Gladiator II dan wel emotioneel hetzelfde als het eerste deel? Nee. Zoals ik eerder aangaf, mist dit vervolg de balans tussen politieke intriges en het persoonlijke drama van een gladiator die echt alles verloor. Het script is overvol, bevat gehaaste momenten, en de soundtrack is minder iconisch, waardoor de emotionele impact van de eerste film ontbreekt. Waar zien we de corruptie in Rome echt tot leven komen? Het gekonkel in de senaat, de dreiging, en vooral de diepgang van de twee broers als keizers? In geen enkele scène krijgen we wat meer te zien dan de oppervlakkige indrukken van hun verknipte persoonlijkheden. Als de film dan toch personages uit de vorige film terughaalt (wat logisch is), had ik graag meer gezien van het belangrijke politieke personage Gracchus, gespeeld door Derek Jacobi. Waar heeft hij zich schuilgehouden en hoe gaat het met hem in de senaat? Dit had de politieke kant kunnen versterken, de corruptie in Rome beter belichten en de herwaardering van de stad verduidelijken.

Gladiator ging niet alleen over wraak, maar ook over de strijd voor de ziel van Rome. Maximus kreeg van Marcus Aurelius de taak het rijk te bevrijden van tirannen en de macht terug te geven aan het volk. In Gladiator II miste ik een soortgelijk element, waardoor het vooral alleen om wraak draaide. Heeft de film dan nog sterke punten? Zeker! Dankzij nieuwe technieken ziet Rome er indrukwekkender uit, vooral het Colosseum. De gevechten en actiescènes zijn groter en indrukwekkender, ondanks de computeranimatie met dieren. De film is vermakelijk en verveelt geen moment.

De eerste Gladiator blijft tijdloos, terwijl Gladiator II een vermakelijke, maar minder indrukwekkend boertje is van zijn voorganger. Het lijkt echter alsof de film zich bewust hiervan is, en niet probeert de glans van het origineel te evenaren. Eind goed, al goed.

Rob’s eindoordeel: 3,5 ster

Recensie Jeroen:

Op 7 november mocht ik, Jeroen, bij de persvoorstelling van Gladiator II zijn. Hoewel ik het eerste deel geweldig vond, hield ik mijn verwachtingen dit keer bewust laag, want wie zegt dat dit deel nét zo goed, beter of misschien wel veel slechter zal zijn? Toch was er veel om naar uit te kijken: een indrukwekkende cast met grote namen als Paul Mescal, Pedro Pascal en Denzel Washington. Bovendien keerde Ridley Scott, de meesterregisseur achter het eerste deel, terug om dit vervolg te regisseren – en zoals velen weten, heeft hij zijn status als topregisseur meer dan verdiend. In deze recensie vertel ik of mijn verwachtingen zijn overtroffen en wat ik van de film vond.

Kortom, ik vond dit vervolg bijna net zo sterk als de het orgineel, wat intussen een klassieker is geworden. Hoewel het verhaal soms iets te veel op deel één lijkt en daardoor niet helemaal hetzelfde niveau haalt, weet de film verder alles te bieden wat je van een langverwacht vervolg mag verwachten: sterke actiescènes, indrukwekkend acteerwerk en prachtige sets en locaties. Omdat de film net iets onder het origineel blijft maar toch bijzonder goed is, geef ik hem 4,5 sterren. Ik raad deze film aan iedereen aan, vooral aan degenen die twijfelden of dit deel iets zou toevoegen aan het verhaal van de eerste film. Tot slot was ik benieuwd of dit echt een ‘echte’ 16+ film zou zijn, en na het kijken kan ik dat volmondig bevestigen. Waarom, zul je zelf ervaren als je de film op het grote scherm met krachtig geluid beleeft, wat absoluut een meerwaarde is.

Jeroen’s eindoordeel: 4,5 ster